W Polsce mamy kolor pomarańczowy, w Anglii mamy kolor orange. W obu językach ten kolor pojawił się niezależnie, zapewne w momencie gdy do tych krajów trafiły cytrusy. Skoro nazwa koloru jest stosunkowo młoda, to znaczy, że wcześnie nie było potrzeby jej stosowania, czyli nie wyło w otoczeniu człowieka rzeczy w tym kolorze. A teraz są. To skąd się wzięły?

To zależy kogo spytasz.
Bo pomarańczowy to tylko ciemniejszy odcień żółtego.
Jak światła w samochodach czy sygnalizacji świetlnej.
Tam pojęcie pomarańczowego nie istnieje.

A żółty to jak sama nazwa wskazuje od żółtków się wzięło.

@k0curek Może słowa były, ale zostały wyparte przez to nowe określenie.
Taki rudy, na przykład, właściwie jedyne, co można tak okreslić wprost, to włosy. Jak powiesz o rudych liściach, to już się robi lekko poetycznie. Jeszcze woda z kranu po awarii może być ruda, ale to też już odchodzi do biernego słownictwa, mówi się raczej o brązowej wodzie.

Takie ładne słowo "beż" też się robi niemodne.

Gubimy odcienie czerwieni. Jest taka cudowna scena w "Pingwinach z Madagaskaru", jak ktoś - chyba król Julian - stoi przed rzędem przycisków i ma nacisnąć jeden z nich, ale który? Szkarłatny, karminowy, cynobrowy, purpurowy? Z osiem ich jest, a wszystkie tak samo czerwone.

A'propos rudego, mignęła mi ostatnio scena w filmie (małzonek oglądał).
Siedzi kobieta na fotelu u fryzjera i patrzy w lustro na swój nowy kolor włosów. Według niej, nie są rude. A na ekranie, jak bum cyk cyk, rudzielec. Ostatecznie dochodzą do wniosku, w sumie to te wlosy są pomarańczowe. No tak, po ichniemu rudy to czerwony.

Morelowy, płomienny, lisi, nagietkowy, wiewiórkowy, rydzowy, kurkowy, ryży, marchewkowy, cynobrowy, miedziany, ryży, ognisty.

https://pl.quora.com/Jak-po-polsku-nazywa%C5%82-si%C4%99-kolor-pomara%C5%84czowy-gdy-w-Polsce-nie-by%C5%82y-jeszcze-znane-pomara%C5%84cze

Są jeszcze umaszczenia koni: gniade i kasztany.

@k0curek Za:
https://oslowach.wordpress.com/2018/11/17/jak-sie-przedtem-nazywal-kolor-pomaranczowy/


Z połączeń między wyrazami w Thesaurusie wnioskujemy, że na określenie koloru pomarańczowego istniały w staropolszczyźnie następujące przymiotniki:

płowy,
rydzáwy,
żółtoczerwony.

Poniższe wyrazy także mogły oznaczać odcienie mniej lub bardziej zbliżone do barwy pomarańczy:

czerwonożółty,
lisáwy,
lisowáty,
miodowy,
ognisty,
płomienisty,
rusy,
rydzy,
száfránny,
złoty,
żółtogorący.

@ser_visant Ciemniejsze odcienie żółtego idą w brązy, a pomarańczowy od żółtego idzie w czerwień.
@joemamut Powątpiewam w twoje źródło. Płowy to taki beżowy, jasnobrązowy, jest wszak zwierzyna płowa. Płowienie to też blednięcie koloru, jakoś nie pasuje do intensywnej barwy, jaką jest pomarańczowa.

@k0curek a nie brałeś pod uwagę opcji odwrotnej?
Tzn. że kolor pomarańczowy/orange był "od zawsze", a to owoce otrzymały w obu krajach nazwę pochodzącą bezpośrednio od niego. Nie było innych owoców w tym kolorze, więc mówiono o nich "te pomarańczowe". I było to na tyle jednoznaczne, że przylgnęło.
Przy okazji kolorów. Brązowy nie istnieje ;-)
https://www.youtube.com/watch?v=wh4aWZRtTwU

@mika_p Wiesz, mniej więcej wtedy kobietę nazywano białogłową, choć nie musiała być siwa, ani nawet być blondynką.

W angielskim nadal funkcjonuje kolor "amber" jako pomarańczowy

@joemamut Ale wiesz, że w tamtych czasach za użycie słowa "kobieta" wobec porządnej niewiasty, dostałbyś po mordzie?

@madman159 amber to bursztyn. W naszym języku też funkcjonuje kolor bursztynowy.

@jakubfk wiem, że to bursztyn. Pisałem odnośnie postu autora o tym, że wcześniej nie było pomarańczowego zanim nie pojawiły się pomarańcze