Recydywa ta, gwoli wyjaśnienia, mieszkała z duuuuuuużo młodszym, siedemdziesięciolatkiem, który zapewne, równie często ją, jak i jej majątek nadużywał. Wygląd Madonny niejednego powalił o ścianę, bo to oczu od niej oderwać nie było można, przynajmniej dopóki samowolnie nie zeszła z pola widzenia. Twarz pomarszczona, jak stare ziemniaki na wiosnę, tapeta, że Lansky mógłby nie dać rady (bez szpachelki nie podchodź), trwała ondulacja jak się patrzy, koloru siwo-blado-blond, pazury długaśne, w kolorze Pretty Women, czerwone znaczy się, peniuar zwiewny i pantofelki z puszkiem... no normalnie "Upiór w operze". Gdyby wtedy modne były stringi, to pewnie też by włożyła.

Dodam jeszcze, że przyłapana wielokrotnie z "petem na fifce" w toalecie i niejednokrotnie z piersiówką pod kołdrą. Tak więc nawiedzała Recydywa ginekologię, chcąc, ku uciesze swojej, czy też jej przydupasa, poprawić to, co natura i absztyfikanci do majątku, dalece już nadwyrężyli... jednym słowem, chciała mieć pochwę jak dziewica, a najlepiej z odrośniętą błoną dziewiczą. Niestety ku jej zmartwieniu, medycyna w zakresie przeszczepu błon dziewiczych, jest dalece niedorozwiniętą dziedziną nauki, zwłaszcza, że materiału do badań jak na lekarstwo.

Wracając do tematu, jaką by Madonna Recydywa matroną nie była, dbała bardzo o siebie, fryzjer i manikiurzystka mieli przy niej co robić i co zarobić. A wszystko, żeby się Stanisławowi podobać.
Tyle tytułem przydługiego wstępu.

Otóż dostała mi się pod opiekę sala z Madonną, a wraz z nią przykazanie, żeby jej pilnować, bo ostatnio coś jakby więcej znieczulona chodziła, a nikt nie mógł wykryć źródełka zadowolenia Madonny. Długimi dwunastogodzinnymi dyżurami przesiadywałam przy lóżku Madonny i wysłuchiwałam opowieści dziwnej treści o jej rewelacyjnych kochankach, byłych mężach i tym podobne. Opuściłam jednak któregoś razu swój posterunek, oddalając się "przypudrować nos, za królem co piechotą", wracam i widzę nagły ruch chudych rączyn spod pościeli, no normalnie jakbym Madonnę, conajmniej na masturbacji przyłapała. Udałam, że nie widzę, ale poniesiona euforią, że sobie Recydywa pewnie flaszkę pod kołdrę schowała, podeszłam bliżej pod pretekstem poprawienia poduszki i nagłym ruchem zerwałam przykrycie z Madonny.

...Stanęłam jak wryta, bo to, co zobaczyłam, przeszło moje najśmielsze oczekiwania... moim oczom ukazała się... piczna grzywa w... papilotach. Jak pierwszy szok minął, ruszyłam pędem z sali, żeby nie opluć Recydywy, no i przede wszystkim, żeby podzielić się wrażeniami z koleżankami, gdy nagle coś mnie uderzyło w plecy. Odwracam się, a na podłodze leży sztuczna szczęka Madonny, którą to mnie ugodziła, patrzę na nią, a Madonna sepleni do mnie w te słowa:

- "Ssso myślis, że jak babka wstać nie moze, to cię nie ugryzie....?"

Nie czekałam na przybycie posiłków w postaci zapasowej sztucznej szczęki, oddaliłam się z miejsca zdarzenia, krokiem raczej szybkim, żeby na korytarzu dać upust atakowi histerycznego śmiechu...